Κώστας Τσιαντής, 1 Συνέδριο: "Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται.."

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες,

Ονομάζομαι Κώστας Τσιαντής και εκπροσωπώ τη Σπίθα Ραφήνας- Πικερμίου. Ο έτερος των εκπροσώπων  για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να παραστεί.

Έχω περιγράψει στο βιογραφικό μου  τις δραστηριότητές μου ως Σπιθιστή και μέλους της Επιτροπής Αγώνα.  Θα μου επιτρέψετε έτσι  να χρησιμοποιήσω το χρόνο μου για να διατυπώσω  κάποιες θέσεις που τις θεωρώ ως αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του Κινήματος

Πρώτη θέση:  Είναι ανάγκη να δώσουμε πραγματική  υπόσταση στην έννοια του ανεξάρτητου πολίτη. Να γίνει ο καθένας από εμάς η ζωντανή έκφραση του παραδείγματος του ανεξάρτητου πολίτη που εκφράζει ο ιδρυτής και οραματιστής του Κινήματος- Ο Μίκης Θεοδωράκης. Να αρθούμε πάνω από τις νοοτροπίες και τις παθογένειας του παρελθόντος που μας βασανίζουν,  με σκοπό να σφυρηλατήσουμε τη συνοχή μας και να σταθούμε όλοι μαζί σαν γροθιά ενωμένοι  μπροστά στην απειλή.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια σήμερα να πληγώνουμε  ο ένας τον άλλον ούτε να πολώνουμε την ομήγυρη  ως κάτοχοι  της απόλυτης αλήθειας ή εκφραστές  παλιών νοοτροπιών που μας τραβάν ακόμα απ’ το μανίκι

Βρισκόμαστε   σε  πόλεμο και πρέπει  να δούμε καθαρότερα τα πράγματα. Και μια και ζούμε στην εποχή της σχετικότητας, είναι ανάγκη να υπερβούμε το «απόλυτο» που έστησε ο εγωισμός των σύγχρονων εποχών.

Χρειαζόμαστε την επιστήμη για να ανακαλύπτουμε ποιοι κλέβουν τον ιδρώτα και την πατρίδα μας και να μετράμε τα βήματά μας στο σχεδιασμό του μέλλοντός μας. Όμως για να παίξουμε πολιτικό ρόλο και να γίνουμε μαζικό κίνημα αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε τον άνθρωπο στην ακέραιη συνθετότητά του, ως ύπαρξης βιολογικής, κοινωνικής, ηθικής και πολιτιστικής-πολιτικής συγχρόνως.  Η δυνατότητα αγωγή για την κατανόηση αυτή μας πάει πολύ παλιά, τους αρχαίους μας προγόνους οι οποίοι ήξεραν να  ξεχωρίζουν τη γνώση, τη σοφία και την αρετή και πάνω στην αρμονική σύνθεση αυτών των παραγόντων  να διαμορφώνουν  το πολιτικό ήθος.

Αυτό το ήθος έχουμε σήμερα ανάγκη για τη συνοχή μας. Να μάθουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και να αναζητούμε την ηθική βάση πάνω στην οποία ο συνομιλητής μας στηρίζει τις αντιρρήσεις του. Να μάθουμε πως δημοκρατία δεν σημαίνει ισοπέδωση αλλά  αξιοκρατική μέριμνα για ν’ αντιμετωπίσεις τον  πανίσχυρο προ των πηλών επελαύνοντα εχθρό σου.

Δεύτερη θέση. Είναι ανάγκη Να εξειδικεύσουμε κατά τομείς την πολιτική μας αλλά και να ενισχύσουμε την πολιτική συνοχή μας. Δεν μπορούμε να μιλάμε δυο γλώσσες, κι αυτό αφορά ιδιαίτερα την οικονομική και εξωτερική μας πολιτική, λέγοντας Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας και εκκλησιαστής περιουσίας στους διεθνείς κερδοσκόπους.

Για την άσκηση αυτής της πολιτικής πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά τα διαπραγματευτικά όπλα που διαθέτουμε: τον πολιτιστικό μας πλούτο (το χρυσό της λιόριζας, που έλεγε ο Ελύτης), τον φυσικό μας- γεωγραφικό και ενεργειακό μας πλούτο,  και τρίτο το ανθρώπινο κεφάλαιο- την επένδυση που έκαναν ακόμα και οι πιο φτωχοί των Ελλήνων στη γνώση και τις δημιουργικές ικανότητές μας. 

Η ρευστότητα που δημιουργεί η οικονομική  συγκυρία επιτρέπει τα πιο απίθανα σενάρια/ Εκεί όπου οι εθνικοί μεγαλοϊδεατισμοί δεν έχουν ξεπεραστεί και   η ευρωπαϊκή ιδέα  κινδυνεύει να αφανιστεί από εθνικισμούς και απρόβλεπτων εξελίξεων  πολώσεις.

Η λεηλασία που ζούμε από την πολιτική Μέρκελ δεν πρέπει να  μας οδηγήσει στην παρορμητική πολιτική για έξοδο από την ΕΕ. Ζητάμε την ανατροπή αυτής της πολιτικής χάριν μιας κοινωνικής και δημοκρατικής Ευρώπης. Πιστεύω πως πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι ως κίνημα πάνω στο ζήτημα αυτό και να μην εκπέμουμε διφορούμενα μηνύματα. Όπως είπε στη συνέντευξη που έδωσε προχθές στον Κωνσταντακόπουλο ο Μίκης Θεοδωράκης: «Για μας Ευρώπη είναι η Ευρώπη του Πολιτισμού, των Επιστημών, της Ειρήνης. Σ' αυτήν την Ευρώπη ανήκουμε, που είναι η μεγάλη ελπίδα όλων των Λαών».

Έχουμε τη δυνατότητα σε συνεργασία με τους άλλους δοκιμαζόμενους λαούς να διεκδικήσουμε  και να οικοδομήσουμε τη Νέα Ευρώπη.

- Τρίτος στόχος είναι να ανοίξουμε τις πόρτες και τις καρδιές μας για να μπει το κίνημά μας ό,τι καλύτερο διαθέτει ο τόπος.

 Χρειαζόμαστε μια άμεση δημοκρατία με λειτουργικό περιεχόμενο, που δεν θα αιθεροβατεί αλλά θα επιτρέπει   να λαμβάνονται γρήγορα και υπέυθυνα  αποφάσεις και να πραγματώνει στόχους.

-Χρειαζόμαστε ν’ ανοίξουμε εμείς- η βάση- τις πόρτες και την καρδιά μας σε ό,τι καλύτερο διαθέτει ο τόπος από πρόσωπα  επιστημόνων και δημιουργών προκειμένου να σχεδιάσουμε το μέλλον μας και να οικοδομήσουμε τη Νέα Ελλάδα.

-Χρειαζόμαστε να συνεργαστούμε  αποδοτικά με τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις προκειμένου το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α να καταστεί όντως το φως που προβάλλει στην άκρη του τούνελ  για τη σωτηρία μας.

-Χρειαζόμαστε να ξεπεράσουμε το ισοπεδωτικό πρότυπο της πολιτιστικής βιομηχανίας που μας επέβαλε το Σύστημα. Χρειαζόμαστε πνεύμα πολιτισμού. Χρειαζόμαστε να ανακαλύψουμε ξανά τον πολιτισμό μας  και να δοθούμε   στο όραμα που για την αιώνια Ελλάδα.

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Ο δρόμος μπροστά μας είναι δύσκολος. Μπροστά μας  ίσως περιμένει  ξανά το 1941 ή ακόμα το 1453. Πρέπει άμεσα να συσπειρωθούμε, να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του έθνους και να σχηματίσουμε το παλλαϊκό αντιμνημονιακό Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.  Χρειαζόμαστε να συστρατεύσουμε τους αγρότες, του εργαζόμενους, τους άνεργους, του μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους νέους τους επιστήμονες εντός και εκτός Ελλάδας.

     Υπάρχει ελπίδα, αν συστρατευτούμε και ομονοήσουμε. Πέρα απ’ το τούνελ που ζούμε λάμπει το φως. Ο ήλιος της ΕΛΛΑΔΑΣ. Ας τρυπήσουμε τούτο το σκοτεινό παρόν για ν’ ανοίξουμε  μια τρύπα στο φως.  Ας λουστούμε  ξανά στο πνεύμα της Ελλάδας κι ας αναβαπτιστούμε.  

     Αρνούμαστε τα Μνημόνια και τις πολιτικές των συμβάσεων υποδούλωσης και εξαθλίωσης. Δεν πίνουμε νερό  από το ρέμα όπου οι ξένοι κι οι κερδοσκόποι πλένουν τ’ άπλυτά τους. Παίρνουμε την ανηφόρα και περπατάμε  μέχρι να φτάσουμε ξανά στην καθάρια πηγή   του πολιτισμού μας.  Μέχρι να φτάσουμε ξανά στη Δημοκρατία Μέχρι ν’ ανακαλύψουμε ξανά τον εαυτό μας και καταλάβουμε κοντά στον ποιητή πως

«Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».

Καβάλα, 2/4 Δεκεμβρίου 2011