Ηέλτιος Net

Αγαπητοί φίλοι,
Με την εξαγγελία για τη δημιουργία ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών δεν αποσκοπώ στον σχηματισμό ενός κόμματος ούτε ενός οργανωμένου λαϊκού κινήματος με οργανώσεις, μέλη και ηγεσία.
Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από τη βαθειά κρίση στην οποία μάς οδήγησε η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που συμμετείχε ενεργητικά ή παθητικά στον κατήφορο της δημόσιας ζωής από το 1974 έως σήμερα.
Μίκης Θεοδωράκης (1-12-2010)
Share |

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

29 ΜΑΙΟΥ 1453

«Το δε την πόλιν σοι δούναι, 

ούτ' εμόν εστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής  ημών».


http://thehistoryofgreece.blogspot.gr/p/blog-page_5966.html


Την Πέμπτη,
30 Μαΐου στις 8.00 μ.μ.
 οι
Επιτροπές Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού, πραγματοποιούν καθιστική
διαμαρτυρία στην Πλατεία Αριστοτέλους, στην ΘεσσαλονίκηΝα
ελευθερωθούν τώρα οι προφυλακισμένοι συναγωνιστές μας.
Η τρομοκρατία
της κυβέρνησης και της 
Eldorado δεν θα περάσει. Ο αγώνας μας είναι
δίκαιος. Παλεύουμε για την πατρίδα και την αξιοπρέπεια. Θα νικήσουμε.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ:ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ - ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ

ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ -ΥΠΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

Ινφογνώμων Πολιτικά: Φ.Φράγκος:

«Black list» 105 αιρετών από το ΣΔΟΕ

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Γ. Κοντογιώργης

Κώστας Τσιαντής


Πολιτική θεωρία και πολιτική

Πολλά μας διαφοροποιούν  ως κοινωνικά άτομα-εισόδημα, εργασία, ενδιαφέροντα, μορφωτικές ευκαιρίες, φιλοδοξίες, στάσεις ζωής. Ωστόσο είμαστε  ίσοι ως  πολίτες στην ευθύνη συμμετοχής στα κοινά.  Γι’ αυτό, από αιώνες τώρα, αναγνωρίζουμε ως βασική πολιτική λειτουργία το διάλογο, τη δημόσια  ανταλλαγή τεκμηριωμένων απόψεων για την επεξεργασία των ζητημάτων που μας αφορούν ως κοινωνικά και πολιτικά όντα.
      Πάνω σε ποια βάση διαμορφώνουμε τις απόψεις μας για την πολιτική; Πάνω στη βάση της ιδιοσυγκρασίας μας και των προσωπικών εμπειριών, γνώσεων, σχέσεων, ιδεολογικών αντιλήψεων, κοσμοαντιλήψεων  και προσδοκιών που αφορούν τη δημόσια σφαίρα και τη σφαίρα της ιδιωτικής μας ζωής. Πάνω στη βάση όσων μας είναι φανερά και όσων προσπαθούμε να φέρουμε στο φως, να βγάλουμε στην επιφάνεια απ’ τον πυθμένα.
  Και πού οφείλεται η διαφοροποίηση που μας κρατά πολιτικά κατακερματισμένους  με τρόπο που να μην μπορούμε ν’ αγωνιστούμε για κάτι κοινό 
     Όχι απλά τα ταξικά συμφέροντα, αλλά όσο μπορώ να δω :  i) ο εκφυλισμός δια μέσου των αιώνων της έννοιας της δημοκρατίας, της οποίας την πλασματική μορφή σήμερα θεωρούμε ως δεδομένη και αυτονόητη, και ii) η συναφής προς το γεγονός αυτό  δυσκολία να συλλάβουμε τη λειτουργική σχέση πολιτικής θεωρίας (ιδεολογίας) και πολιτικής. Και εννοώ με τον όρο πολιτική τη δημόσια πολιτική διαβούλευση και το πολιτικό ενέργημα που απορρέει από έναν πολιτικό σχεδιασμό (που εκφράζει την  κοινωνία και τις ανάγκες της) στην εμπλοκή του με τη ζωντανή ιστορική πραγματικότητα: οικονομική, στρατιωτική, γεωπολιτική, ιδεολογική, πολιτική, πολιτισμική –εντός της οποίας έρχονται σε αντιπαράθεση διαφορετικές στρατηγικές επιδιώξεις και συμφέροντα.
   Η παραμόρφωση της δημοκρατίας,  η  αντιπροσωπευτική δημοκρατία (η δι’ αντιπροσώπων «έκφραση» της  λαϊκής βούλησης), έχει επιτρέψει την άλωση  του πολιτικού  χώρου  (το δήμο  των πολιτών)  από  αλλότριες δυνάμεις:  από τις διεθνείς ελίτ των συμφερόντων, εξοστρακίζοντας τον πολίτη από τον «δήμο» και μετατρέποντάς τον σε ιδιώτη. Συνέπεια του γεγονότος αυτού   είναι ο πολιτικός μας αποπροσανατολισμός και κατακερματισμός (μέσα από τη συστημική πολιτική διαμάχη), αλλά και  η  καλόβουλη συμμετοχή μας  σ’ ένα παιχνίδι ήδη στημένο στο οποίο συμμετέχουμε: i) με την  καλλιεργημένη αδυναμία μας να συμπορευτούμε στην υπηρέτηση ενός υψηλού κοινού στόχου και ii) με αποσπασματικές διεκδικήσεις/ απεργίες που ενεργοποιούν σήμερα τον κοινωνικό αυτοματισμό (τον αποπροσανατολισμό από τα  κεντρικό πολιτικό διακύβευμα και τη στροφή ομάδων πολιτών εναντίον άλλων) και  τις βαλβίδες εκτόνωσης  που διαθέτει το σύστημα.
      Αλλά αν θέλουμε την αλλαγή του συστήματος και την αναγέννηση της Ελλάδας μόνο μια καθολική απεργία διαρκείας  μέχρι την επανεγκαθίδρυση της πραγματικής δημοκρατίας είναι ρεαλιστική. Ίσως να κάνω λάθος, αλλά χρειάζεται  να σηκώσουμε το πέπλο πάνω σε  πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα και να κατανοήσουμε, μεταξύ άλλων, πως η πολιτική είναι η «συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα»[1].




[1]Θέση του Λένιν, δες Παναγιώτη Κονδύλη, Θεωρία του πολέμου, Θεμέλιο, Αθήνα, 1998, σ.301

ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΗΝΩΝ, ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ!

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Σταύρου Βιτάλη


Είδα το χωριό μου να πεθαίνει.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Με βαριά καρδιά, γύρισα από τη γενέτειρα μου: Το Μάνδαλο του Νομού Πέλλας. Και μάλλον δεν είμαι ο μόνος.

Είχα χρόνια να βρεθώ στο χωριό μου.

Από  τότε που ο θυμός και η πίκρα γιγάντωσε μέσα μου, όταν μετά από δεκαετίες αγώνων για το δίκιο και το ψωμί της αγροτιάς, βρέθηκα στις φυλακές των Διαβατών, όπου όλοι σχεδόν, με εγκατέλειψαν. Με τους βιομήχανους και τους κομματάρχες, να παινεύονται στα χωριά της Κεντρικής Μακεδονίας πως «έκλεισαν το σκυλί τον πρόεδρο του Μαρίνου Αντύπα στη φυλακή» και τους αγρότες να συνεχίζουν αδιάφοροι, υποταγμένοι, τη δηλωτή και τη μπιρίμπα στα καφενεία.

Με τον καιρό ο θυμός καταλάγιασε, επικράτησε το «ου γαρ είδασι τι ποιούσι», οι πληγές επουλώθηκαν και το «νόστιμον ήμαρ», έγινε εσωτερική ανάγκη.

Αλίμονο όμως: Αυτό που είχα πει, οργισμένος στους δημοσιογράφους βγαίνοντας από την φυλακή, τότε το 2006 και σχεδόν 7 χρόνια μετά, πως «οι αγρότες αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν», απλώθηκε μπροστά μου σαν μαυρόασπρη ταινία, γεμάτη σκιές και φαντάσματα.

Είδα τους φίλους μου φευγάτους, σχεδόν διωγμένους και αυτούς, απ’ την καταθλιπτική μέγγενη της αυτοκαταστροφικής μανίας των συγχωριανών-αγροτών.

·                     Τον επαναστάτη Μάνθο, εργάτη στη Γερμανία, μόνιμο πια εκεί, να μην θέλει να ακούσει για Ελλάδα και χωριό.

·                     Τον Λευτέρη, κορυφαίο Αρχιτέκτονα Μηχανικό, πικραμένος και αυτός, να έχει γυρίσει την πλάτη του στον τόπο που γεννηθήκαμε.

·                     Τον Γ. λαμπρό μυαλό, ευαίσθητο, να βουλιάζει στη κατάθλιψη, «ξεφεύγοντας» στον δρόμο της πρέζας, με κατάληξη τη λάθος δόση και το θάνατο.

·                     Το κορυφαίο ταλέντο στη μουσική, τον Αντώνη, να κλείνεται στον εαυτό του, με ένα μόνιμο αδιόρατο, θλιμμένο χαμόγελο στα μάτια.

·                     Τον Κώστα θυμωμένο, να μην καταλαβαίνει τίποτε από όλα αυτά που γίνονται, να ψάχνει ελπίδα γυρνώντας στα παλιά, σε παλιές φωτογραφίες και θύμησες από ένα ανθρώπινο μικρόκοσμο που χάθηκε.

·                     Την παρέα όλη, αυτήν που κάποτε «άστραπτε και βρόνταγε» γεμάτη υγεία και επανάσταση, να ψάχνει χαραμάδες διαφυγής, μέσα από τα λαγούμια των αδιεξόδων του χωριού.

·                     Τον Ανέστη, που χρόνια και χρόνια πάλεψε, αντέχοντας περισσότερο απ’ όλους μας, πότε σαν Σύμβουλος, πότε σαν Πολιτιστικός Σύλλογος να κρατήσει το κεράκι της ελπίδας αναμμένο, μόνο του, να μουρμουρίζει στη γωνιά του καφενέ του, λέξεις πικρές, για την κατάντια, για τη μιζέρια, για το γκρίζο του χωριού.

Στο χωριό μου, μικρογραφία της Ελλάδας που κι’ αυτή πεθαίνει, οι σκοτεινοί θεοί νενίκηκαν.

Οι ασήμαντοι, οι κουτοπόνηροι, οι ιδιοτελείς, έχουν πια μόνιμα το πάνω χέρι.

Απέναντί τους δεν έχουν, καιρούς τώρα, καμιά αντίσταση. Καμιά φωνή για να θυμίζει την ομορφιά της ζωής, της δημιουργικής συνεύρεσης, της αλληλεγγύης. Καμιά συνέχεια των αγώνων για αξιοπρέπεια, ψωμί και δημοκρατία, των βασανισμένων και ξεριζωμένων Πόντιων αλλά και Ντόπιων του Μακεδονικού Αγώνα παππούδων, της Εθνικής Αντίστασης, των φυλακών και των εξοριών.

·                     Τα προϊόντα πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές.

·                     Τα τρακτέρ, δεν έχουν πετρέλαιο, να πάνε στο χωράφι.

·                     Η ΔΕΗ, απρόσωπη και αδίστακτη, κόβει το ρεύμα στις πομόνες (άρδευση) αλλά και στα νοικοκυριά.

·                     Καλλιέργειες πολυετείς, που έγιναν με κόπους και δάνεια δεκαετιών, ροδακινιές, βερικοκιές, δαμασκηνιές, μηλιές, ακτινιδιές, αχλαδιές, εγκαταλείπονται και μαραζώνουν.

·                     Οι γεωπόνοι, κοράκια καταστροφικά της φύσης, πολλαπλασιάστηκαν σαν παράσιτα, πασάροντας εκβιαστικά τα πανάκριβα, σιχαμερά και δηλητηριώδη φυτοφάρμακα και λιπάσματα των πολυεθνικών.

·                     Τα λαμόγια του χωριού, νικητές πια και πιο λαμόγια από ποτέ, τρώνε τώρα από τις σάρκες των συγχωριανών, μιας και τέλειωσαν οι επιδοτήσεις και οι αποσύρσεις.

Και η ταφόπλακα όλων, σε τούτο το χωριό που άντεξε προσφυγιές, πείνα και δυστυχία, εκτοπίσεις και πυρπολήσεις, εμφυλίους και εγκλήματα, απαντώντας στο κακό, με τον κεμεντσέ, το νταούλι και το ζουρνά, σαν τελευταία εικόνα/ανάμνηση:

Τον πολιτιστικό σύλλογο, αυτόν που με κόπια φτιάξαμε εμείς οι παλιότεροι, για να κρατήσουμε μια έστω ισχνή κλωστή σύνδεσης με αυτούς που μας άφησαν κληρονομιά, το όραμα για μια Πατρίδα ελεύθερη και ένα Λαό αξιοπρεπή, να πετά στη χωματερή, την τελευταία ελπίδα:

Σε μια σκηνή ιονεσκικού παράλογου, τα νήπια, τους έφηβους και τα παλληκάρια μας, ντυμένα με τον μονοκέφαλο ποντιακό αετό της δυναστείας των Κομνηνών, να χορεύουν στο πανηγύρι του χωριού, γκάνγκμαν, λαμπάντα και σκυλάδικα.

Είδα το χωριό μου να πεθαίνει. Να πεθαίνει μαζί με την Ελλάδα.

Έπαψα να είμαι θυμωμένος με τους συγχωριανούς μου. Γιατί θυμώνεις όταν αυτό που αγάπησες και αγαπάς, υπάρχει. Και το χωριό που ήξερα, το χωριό που γεννήθηκα, δεν υπάρχει.

Ίσως κάπου στη στάχτη του, όπως χιλιάδες χρόνια γίνονταν σε τούτον τον τόπο τον κακορίζικο, να πρέπει να γεννηθούν, τα κάρβουνα της ελπίδας.

Μα για να γενούν αλίμονο τα κάρβουνα, θέλει το δέντρο το σαπισμένο, τσεκούρι να κοπεί, φωτιά για να το κάψει.

Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Και να σπείρουνε γενεές, στους αιώνες των αιώνων.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr allilegion@gmail.com  

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ»

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ ΣΤΗΝ Die Welt

Ινφογνώμων Πολιτικά: Η Σώτη Τριανταφύλλου για την Κική Δημουλά και τις επιθέσεις που δέχεται...

ΠΑΤΡΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ! ΑΝΤΕΝΝΑ 8-5-2013

Αντί μεταναστευτικής πολιτικής ''αντιρατσιστικός νόμος''