Απόσπασμα
''Ζούμε σήμερα την «αποδόμηση της Ελλάδας από ντόπιους και ξένους», έχει γράψει ο Β. Μαρκεζίνης[33]. Προσθέτω: Ζούμε και παρακολουθούμε άπραγοι την προσπάθεια συσκότισης των αιτίων της κοινωνικής και εθνικής μας τραγωδίας, τις οδυνηρές συνέπειες της πολιτικής προδοσίας αλλά και τον εκβιασμό προκειμένου να φθαρεί και να τεθεί ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα υπό τον έλεγχο της υπερεθνικής τραπεζικής ελίτ και των οργάνων της. Ζούμε συνάμα την προσπάθεια να μετατεθεί η προσοχή της κοινής γνώμης από το καθεστώς δουλοπαροικίας (της ‘’αποικίας χρέους’’ όπου μας έφεραν) στην ιδεολογική αντιπαράθεση φασισμού- αντιφασισμού τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία η ίδια η ελίτ και τα όργανά της ενεργούν το φασισμό καταλύοντας με τα Μνημόνια τη συνταγματική τάξη[34] και δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος.
Έχουμε πλέον ωριμάσει μέσα από τα δεινά ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε την πολιτική από την ιδεοληψία και την ιδεοληψία από την πολιτική της χρήση. Ωστόσο τα πράγματα δείχνουν ότι τα κόμματα αδυνατούν να αρθούν στο ύψος της πολιτικής που απαιτούν οι ιστορικά έκτακτες περιστάσεις. Σύστημα πολιτικό δεν σημαίνει άθροισμα κομμάτων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξουσία και την ιδεολογία, αλλά Γοργοπόταμος διαρκής για το λαό και την πατρίδα.
Έγκριτοι πολιτικοί στοχαστές και αναλυτές[35],[36],[37] έχουν διερευνήσει με τόλμη πολλές πλευρές του πολιτικού μας προβλήματος, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα που γυρεύουμε φανό θυέλλης μες το σκοτάδι με τα εκατομμύρια των δεινοπαθούντων και τις οιμωγές των οικογενειών των χιλιάδων εκείνων που σπρώχτηκαν στο κενό.
Επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε δυο σκέψεις. Η πρώτη αφορά τη σχέση πολιτικής και ιδεολογίας και την ανάγκη να σκεφτούμε πολιτικά. Το περιγράφει ο Π. Νεάρχος με τούτα τα λόγια: ‘’Η σκιαμαχία με τις παλαιές, ιστορικές μορφές του φασισμού δεν πρέπει να συγκαλύπτει τις σύγχρονες μορφές ενός πιο ύπουλου και ανομολόγητου φασισμού, που απεργάζεται την υποδούλωση ενός λαού μέσα από εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας και καταλύσεως της εθνικής του κυριαρχίας’’[38]. Η δεύτερη σκέψη είναι το πρόταγμα της Δημοκρατίας[39],[40]. Το ότι δηλαδή είναι πλέον αδύνατη πραγματικά η αντίσταση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος στους εκβιασμούς της ελίτ ‘’χωρίς ο λαός να πιέσει για να μπει στο πολιτικό σύστημα’’, όπως πρόσφατα είπε ο Γ. Κοντογιώργης[41]''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου